Hoe ironisch is het dat ik een gastblog mag schrijven over keuzes. Het is namelijk iets waar ik ontzettend slecht in ben. Het begon al op de middelbare school bij de profielkeuze. Mijn mentor omschreef het als 'een luxeprobleem'. Normaliter kies je een profiel doordat je de vakken die je niet leuk vindt wegstreept. Op die manier blijft er vaak 1 profiel over. Mijn probleem was dat ik eigenlijk alles wel interessant vond met als gevolg dat ik veel extra keuzevakken had. Na de middelbare school ging het zo verder. Een keuze maken voor een opleiding? Onmogelijk! Daarom ben ik maar 2 studies gaan doen, met uiteraard extra keuzevakken van andere studies.
Het houdt voor mij helaas niet op bij een studie. Een hobby kiezen gaat op precies dezelfde manier, hetzelfde geldt voor een sport of een muziekinstrument. Maar ook simpele keuzes gaan niet zonder slag of stoot. Een nieuw telefoonabonnement? Drama! Ik ben dagen bezig met het vergelijken van alle deals bij alle providers voor elke telefoon. En dan hebben we het nog niet gehad over het kiezen van een gerecht in een restaurant of een drankje op het terras. Lievelingsdingen heb ik dan ook niet. Ik heb geen lievelingskleur, -getal, -dier, -auto, - boek, -film, enzovoort. Vreselijk vond ik dat om te moeten invullen in die vriendschapsboekjes.
Je hebt ze wel hoor, mensen die keuzes maken geen probleem vinden. Mensen die feilloos weten wat ze willen. Ze kiezen gewoon. Stiekem ben ik daar wel eens jaloers op. Jaloers op mensen die een passie hebben en daar volop voor gaan. Het geeft mij soms het gevoel dat mijn leven een doel mist; 'dat ik maar wat doe'. Ik werk niet concreet ergens naartoe, ik heb niet 1 instrument dat ik super goed kan spelen, ik specialiseer mij niet in 1 vakgebied en ik kan ook niet 1 recept heel goed maken. Als je met mij op een terras of in een restaurant zit, moet je veel geduld hebben. Ik heb altijd een vraag voor de bediening over de droogte van de wijn of over de ingrediënten van een gerecht.
Tegelijkertijd stel ik mezelf echter de vraag. Is het erg dat ik keuzes maken lastig vind? En ik denk dat het pas erg wordt op het moment dat je helemaal geen keuze maakt. Geen keuze is namelijk ook een keuze! Geen keuze maken zorgt ervoor dat anderen een keuze voor jou maken. En hoe aantrekkelijk dit soms klinkt, je zult echt zelf keuzes moeten maken. Keuzes maken staat gelijk aan jezelf ontdekken. Als iedereen altijd voor jou kiest, hoe weet je dan wat jij wilt? Hoe weet je wat jouw smaak is? Keuzes maken staat gelijk aan ontdekken waar je goed (en slecht) in bent en wat jouw passie is. Geen keuze maken staat gelijk aan stilstand. Je komt niet vooruit als je geen keuze maakt, je blijft stil staan. Uiteraard kan je bewust kiezen voor rust en tijdelijke stilstand, maar dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is verlamming, niet kiezen uit angst om verkeerd te kiezen.
Dit alles maakt het helaas niet makkelijker om te kiezen. Wat nou als je wél verkeerd kiest? Keuzes maken is zo lastig omdat je keuze voor het één automatisch een afwijzing van het ander betekent. Dat is mijn reden waarom ik vaak niet kan kiezen. Wat ik dan doe is de voors en tegens afwegen en dit bespreken met iemand die mij goed kent. Op die manier is er iemand die mij een zetje kan geven. Iemand die met mij reflecteert wat het betekent als ik een bepaalde keuze maak. Iemand die mij eraan kan herinneren waarom ik ook alweer een bepaalde keuze heb gemaakt. Als ik dan na veel wikken en wegen die keuze heb gemaakt, is het het belangrijkste om geen spijt te hebben, tevreden te zijn met de keuze én met mezelf. En wat nou als het wel die verkeerde keuze is? Dan onthoud ik dat elk keuzemoment een leermoment is en dat ik voor een volgende keer beter weet wat ik wel wil!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten