Keuzes (door gastblogger Noralie)

Hoe ironisch is het dat ik een gastblog mag schrijven over keuzes. Het is namelijk iets waar ik ontzettend slecht in ben. Het begon al op de middelbare school bij de profielkeuze. Mijn mentor omschreef het als 'een luxeprobleem'. Normaliter kies je een profiel doordat je de vakken die je niet leuk vindt wegstreept. Op die manier blijft er vaak 1 profiel over. Mijn probleem was dat ik eigenlijk alles wel interessant vond met als gevolg dat ik veel extra keuzevakken had. Na de middelbare school ging het zo verder. Een keuze maken voor een opleiding? Onmogelijk! Daarom ben ik maar 2 studies gaan doen, met uiteraard extra keuzevakken van andere studies.

Het houdt voor mij helaas niet op bij een studie. Een hobby kiezen gaat op precies dezelfde manier, hetzelfde geldt voor een sport of een muziekinstrument. Maar ook simpele keuzes gaan niet zonder slag of stoot. Een nieuw telefoonabonnement? Drama! Ik ben dagen bezig met het vergelijken van alle deals bij alle providers voor elke telefoon. En dan hebben we het nog niet gehad over het kiezen van een gerecht in een restaurant of een drankje op het terras. Lievelingsdingen heb ik dan ook niet. Ik heb geen lievelingskleur, -getal, -dier, -auto, - boek, -film, enzovoort. Vreselijk vond ik dat om te moeten invullen in die vriendschapsboekjes.

Je hebt ze wel hoor, mensen die keuzes maken geen probleem vinden. Mensen die feilloos weten wat ze willen. Ze kiezen gewoon. Stiekem ben ik daar wel eens jaloers op. Jaloers op mensen die een passie hebben en daar volop voor gaan. Het geeft mij soms het gevoel dat mijn leven een doel mist; 'dat ik maar wat doe'. Ik werk niet concreet ergens naartoe, ik heb niet 1 instrument dat ik super goed kan spelen, ik specialiseer mij niet in 1 vakgebied en ik kan ook niet 1 recept heel goed maken. Als je met mij op een terras of in een restaurant zit, moet je veel geduld hebben. Ik heb altijd een vraag voor de bediening over de droogte van de wijn of over de ingrediënten van een gerecht.

Tegelijkertijd stel ik mezelf echter de vraag. Is het erg dat ik keuzes maken lastig vind? En ik denk dat het pas erg wordt op het moment dat je helemaal geen keuze maakt. Geen keuze is namelijk ook een keuze! Geen keuze maken zorgt ervoor dat anderen een keuze voor jou maken. En hoe aantrekkelijk dit soms klinkt, je zult echt zelf keuzes moeten maken. Keuzes maken staat gelijk aan jezelf ontdekken. Als iedereen altijd voor jou kiest, hoe weet je dan wat jij wilt? Hoe weet je wat jouw smaak is? Keuzes maken staat gelijk aan ontdekken waar je goed (en slecht) in bent en wat jouw passie is. Geen keuze maken staat gelijk aan stilstand. Je komt niet vooruit als je geen keuze maakt, je blijft stil staan. Uiteraard kan je bewust kiezen voor rust en tijdelijke stilstand, maar dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is verlamming, niet kiezen uit angst om verkeerd te kiezen.

Dit alles maakt het helaas niet makkelijker om te kiezen. Wat nou als je wél verkeerd kiest? Keuzes maken is zo lastig omdat je keuze voor het één automatisch een afwijzing van het ander betekent. Dat is mijn reden waarom ik vaak niet kan kiezen. Wat ik dan doe is de voors en tegens afwegen en dit bespreken met iemand die mij goed kent. Op die manier is er iemand die mij een zetje kan geven. Iemand die met mij reflecteert wat het betekent als ik een bepaalde keuze maak. Iemand die mij eraan kan herinneren waarom ik ook alweer een bepaalde keuze heb gemaakt. Als ik dan na veel wikken en wegen die keuze heb gemaakt, is het het belangrijkste om geen spijt te hebben, tevreden te zijn met de keuze én met mezelf. En wat nou als het wel die verkeerde keuze is? Dan onthoud ik dat elk keuzemoment een leermoment is en dat ik voor een volgende keer beter weet wat ik wel wil!

Het meisje met de parel

Omdat ik in Delft geboren ben, ben ik een enorme fan van de kunstwerken van Johannes Vermeer. Deze Delftse schilder uit de 17e eeuw heeft prachtige werken geschilderd, waaronder 'Het meisje met de parel' en 'Het melkmeisje'. Deze werken zijn door de eeuwen heen gegroeid tot de meest geliefde schilderijen van de hele wereld. Voor mij zijn zij speciaal, omdat Vermeer gebruik heeft gemaakt van een grote hoeveelheid van de kleur ultramarijn; een blauw pigment wat wordt gevonden in het kostbare lapis lazuli. Kortom: een prachtige blauwkleur in een hele mooie compositie.

Helaas heb ik niet al het geld van de wereld en kan ik dus deze dure schilderijen niet kopen. Dus ik besloot een andere oplossing te verzinnen. Gelukkig lag deze oplossing hier direct bij mij om de hoek in Delft centrum, namelijk in Galerie De Kunstkop. Deze kunstenaar genaamd Rene Jacobs heeft namelijk 'Het meisje met de parel' verschillende karikaturen gegeven. In de ene schilderij heeft zij een beugel en bij de ander heeft zij een gasmasker op! Geweldig idee om op te hangen in mijn huisje. Helaas was de echte schilderij van het meisje met de beugel veel te duur voor mijn studentenportemonneetje, dus moest ik het met een kleiner (maar wel schattig) ontwerp doen. Het schilderijtje staat nu prominent in mijn kamer op de vensterbank. Ik ben er trots op!

Een paar maanden later werd de Blue Market georganiseerd in Delft. Een hippe markt met allemaal standjes van bekende winkels en kunstenaars in Delft. Tussen deze kraampjes stond ook Maarten Nielsen Gerlach met zijn mooie werken. Maarten is de creatieve motor achter La Staffa en is fotograaf en grafisch ontwerper. De basis is fotografie. Hij laat de beelden samensmelten tot een nieuwe, verfrissende werkelijkheid. Vaak met een glimlach en altijd verrassend, aldus een quote op zijn site.

Op de Blue Market was ik gecharmeerd van al wat daar gestald was op houten paletten. Eén werk sprong er voor mij bovenuit. Het was een schilderij waar 'Het melkmeisje', 'Het gezicht op Delft' en een afbeelding van graffiti tot elkaar waren gesmolten tot één prachtige compositie. Helaas was deze schilderij ook te duur voor mijn studentenportemonneetje, anders had deze ook direct gehangen in mijn huis. Gelukkig verkocht Maarten nog kleinere posters van de verschillende kunstwerken die hij eerder gemaakt had, waaronder zijn eigen karikatuur van 'het meisje met de parel' Deze dag heb ik haar niet kunnen kopen, maar ik ben van plan dat zeker te gaan doen. Ik zoek er dan een mooie lijst voor en ga deze ophangen gezamenlijk met de karikatuur van Rene Jacobs.

Dansen door de kamer (Little Story - Marian Verhaaren)

Zover mijn herinneringen gaan,
ga jij met me mee...

Vroeger verplicht samengebracht,
verdreven we samen de tijd
Maar we waren vrienden
en vriendschap is een keuze.

Tijd is niet datgene
dat een vriendschap sloopt

Dat doet onbegrip wel

Tijd scheidde vaak onze wegen,
maar nooit de vriendschap,
want het begrip,
werd nooit verwoest

Ik kom je tegen,
gewoon zomaar...
Dan is het altijd...
alsof het gisteren was.

Nu is het onze keuze
om uit vrije wil
bewust weer samen te zijn

Net als vroeger
dansen we weer door de kamer,
of praten we over onzin.
Gewoon omdat het kan.

Vriendschap.